U obrazloženju ovogodišnje selekcije se navodi: „Lajko Feliks kvartet, orkestar predvođen čuvenim mađarskim violinistom čiji se način komponovanja i izvođenja već neko vrijeme smatra jedinstvenim i prepoznatljivim u svijetu savremene muzike. Na originalan način improvizujući unutar i izvan folk, rok, klasične, džipsi, bluz i džez muzike, Lajko Feliks postiže jedan potpuno autentičan efekat, za kojeg vjerujemo da će prostor između budvanskih crkava zvučno obojiti iznova, i nastaviti onu erupciju tonova koja je započeta našom festivalskom baletskom produkcijom „Bolero“ za koju je Lajko Feliks komponovao muziku“.
Feliks Lajko je rođen 1974. godine u Bačkoj Topoli, gradu koji se nalazi u multi etničkoj i multi kulturalnoj Vojvodini (današnjoj Srbiji). Počeo je sa sviranjem citre, kasnije je Lajko napustio srednju muzičku školu u Subotici kako bi otišao u Budimpeštu sa violinom gdje postaje član kvarteta „Dresch“. Od tada živi na relaciji Budimpešta-Subotica, gdje predstavlja i kulturno povezuje Mađarsku sa svojom rodnom Vojvodinom. ”Moja muzika se bazira na varijacijama mog instrumenta i osjećanju koje ono iskazuje. Ne bavim se bilo kojom vrstom muzike novog stila; držim se svog načina u improvizovanju i komponovanju. Ne pravim razliku među muzičkim stilovima i trendovima; sviram folk, klasiku, rok, bluz, džez i improvizujem”. Lajko je svirao sa velikim brojem poznatih bendova i muzičara. Imao je nekoliko koncerata sa Aleksanderom Balaneskuom i duvačkim ciganskim bendom Bobana Markovića. Njegova muzika za violinu je osvojila muzičku publiku Tokija, Amsterdama, Berlina, Bratislave, Praga, Budimpešte, Beograda, Sarajeva, Ljubljane, Frankfurta, Lijona, Bordoa, Venecije, Verone, Edinburga, Londona, Talina, Beča i Njujorka. Za njega često kažu da je „đavolji violinista“, Paganini Vojvodine. Kad je na bini sa instrumentom – bilo da je to violina ili citra, Lajko je sposoban za sve, od čuvanja svoje publike do toga da im prikaže svijet koji se otvara samo onima koji su rođeni sa specijalnim talentom. Feliks Lajko svojoj muzici prilazi prilično impulsivno. Nema potrebe da se definiše stil ili žanr njegove muzike, zato što se kod njega radi baš o suprotnom: prevazilaženju stilova, prihvatanju neobjašnjivog. Bio je član “Gyorgy Szabados” benda, “ Makuz i Boris Kovač“ benda, Ritual Nova. Lajko je komponovao muziku i za nekoliko pozorišnih predstava. Između ostalog, napisao je muziku za predstavu “Državni neprijatelj“ u produkciji Subotičkog pozorišta. Jozef Nađ ga često zove da komponuje muziku za njegove predstave, a komponovao je i muziku za koreografije Ivet Bozsik. Takođe je komponovao muziku za film ,,Točkovi” Đorđa Milosavljevića. Komponovao je i himnu za sarajevski kulturni festival, “Sarajevska Zima”. Učestvovao je u mnogim filmovima, Mikloš Janesko je snimio kratki film ,,Sviraj Feliks” (Play, Felix!) o njemu. Komponovao je muziku za “Towards a New Atlantis”, projekat koji se izvodio na Venecijnskom bijenalu 2000. godine. Lajko je takođe komponovao muziku i glumio glavnu ulogu u Kornel Mundruczovom filmu ,,Delta”, koji je osvojio malu nagradu u Kanu i nominovan je za Zlatnu palmu. Na Mađarskom filmskom festivalu 2008. godine je uzeo nagradu za najbolji film, a Lajko je nagrađen za najoriginalniju autorsku muziku na festivalu.
Nedjelja, 12. jul
U nedjelju, 12. jula, sa početkom u 21 čas, nastavlja se književni program ovogodišnjeg festivala. Na Trgu će nastupiti pjesnikinja iz Srbije Ana Ristović.
O svom shvatanju poezije pjesnikinja ističe: „Poezija bez stvarnosti ne može, kao što ni književnost ne može bez jezika. Kakva bi to bila poezija u koju ni na koji način ne bi prodirali elementi stvarnosti, kakva bi to bila poezija u 21. veku koju ne bi doticao pogled kroz vlastiti prozor? Bila bi nalik hladnom mauzoleju ideja, jer misaoni svet otrgnut od stvarnosti je svet u kojem se i ideje sahranjuju pre no što se i rode. Pa i poezija čiji motivski svet čine maštenski prizori, koliko god on bio fantastičan i te kako je inspirisana stvarnošću. Stvarnost vas dotiče, o njoj morate nešto progovoriti. Da pesnika ne bi inspirisala stvarnost, on bi morao da živi pod staklenim zvonom, izolovan i od samog sebe i od vlastitog emotivnog života, tako da zaista ne bi ni imao o čemu da piše. Ukoliko bismo u želji za nekakvim bekstvom pokušali da zatvorimo na jedan dan oči od stvarnosti, shvatili bismo da je to nemoguće: vesti i informacije su ono što nas stalno bombarduje, počevši od ekrana našeg mobilnog telefona, preko svih drugih medija. U svojim pesmama stvarnost uvek propuštam kroz izvestan filter oneobičavanja, dovodeći u međusobnu vezu ponekad nespojive stvari i motive koji mi se učine interesantnim“.
Ana Ristović je rođena 1972. godine u Beogradu. Završila je Filološku gimnaziju u Beogradu i diplomirala srpsku književnost i jezik sa opštom književnošću na Filološkom fakultetu u Beogradu. Bila je jedini predstavnik Srbije na pjesničkoj olimpijadi koja je održana u Londonu (Poetry Parnassus festival) kao uvod u Olimpijske igre 2012, gdje se predstavila svojom poezijom zajedno sa još više od 200 pjesnika iz cijelog svijeta. Nedavno je stručni žiri, koji su činili londonski stručnjaci, njenu pjesmu ,,Oko nule“ uvrstio u 50 najljepših ljubavnih pjesama iz cijelog svijeta koje su tokom poslednjih pola vijeka prevedene na engleski jezik. Objavila je osam pjesničkih zbirki: Snovidna voda (Književna omladina Srbije, Pegaz, Beograd, 1994), Uže od peska (Gradac, Čačak, 1997), Zabava za dokone kćeri (Rad, Beograd, 1999), Život na razglednici (Plato, Beograd, 2003), Oko nule (Narodna biblioteka ,,Stefan Prvovenčani“, Kraljevo, 2006), P.S. (izabrane pjesme), (Narodna biblioteka ,,Stefan Prvovenčani“, Kraljevo, 2009), Meteorski otpad (Kulturni centar Novog Sada, Novi Sad, 2013.), Nešto svetli (izabrane i nove pjesme, Gradska biblioteka ,,Vladislav Petković Dis“, Čačak, 2014.), a nova knjiga poezije Čistina upravo je objavljena u izdavačkoj kući „Arhipelag“ iz Beograda.
Dobitnica je "Brankove nagrade" za knjigu Snovidna voda, 1994; nagrade "Branko Miljković" i nagrade sajma knjiga u Igalu za knjigu Zabava za dokone kćeri, 2000; njemačke nagrade "Hubert Burda Preis" za mladu evropsku poeziju, nagrade ,,Milica Stojadinović Srpkinja“ za zbirku P.S., 2010. godine, kao i ,,Disove nagrade“ za pjesnički opus, 2014. Njene pjesme su prevođene na brojne jezike i zastupljene su u više domaćih i stranih antologija, a pojedinačne knjige su joj prevedene na njemački, slovenački, slovački i mađarski jezik. Pored toga što piše poeziju, prevodilac je sa slovenačkog jezika, sa kojeg je do sada prevela više od dvadeset knjiga savremene slovenačke proze i poezije. Učesnica je brojnih festivala u zemlji i inostranstvu.
Član je Srpskog književnog društva, Udruženja književnih prevodilaca Srbije, P.E.N. centra Srbije i Društva slovenskih pisateljev.
Sa autorkom razgovor vodi prof. dr Svetlana Kalezić-Radonjić.
