Jasmina Ahmetagić rođena je 1970. u Beogradu. Doktorirala je na Filološkom fakultetu (Beograd) na temi Biblijski podtekst srpske proze od druge polovine dvadesetog veka. Trenutno je, u zvanju vanrednog profesora, zaposlena u Institutu za srpsku kulturu – Priština (Leposavić). Objavila sledeće knjige: Antički mit u prozi Borislava Pekića (2001), Potraga koja jesam: o prozi Vladana Dobrivojevića (2002), Unutrašnja strana postmodernizma: Pavić /Pogled na teoriju (2005), Antropopeja: biblijski podtekst Pekićeve proze (2006), Dažd od živoga ugljevlja (čitanje s Biblijom u ruci: proza Danila Kiša i Mirka Kovača) (2007), Zlostavljanje i druge ljubavne pesme (2009), Priča o Narcisu zlostavljaču: zlostavljanje i književnost (2011), Nevidljivo zbivanje: pravoslavna duhovnost u prozi Grigorija Božovića (2012), Knjiga o Dostojevskom: bolest prekomernog saznanja (2013), Pripovedač i priča (2014). Dobitnik je nagrade „Isidorijana” 2007, za najbolje knjige srpske književnosti u toku 2005. i 2006. Godine (za Unutrašnju strana postmodernizma: Pavić /Pogled na teoriju i Antropopeju: biblijski podtekst Pekićeve proze)i nagrade „Nikola Milošević” za najbolju knjigu 2014. godine iz oblasti filozofije, teorije, umetnosti i estetike (Pripovedač i priča).
Akademik Slobodan Grubačić, član žirija za dodjelu nagrade „Nikola Milošević“, u obrazloženju odluke je istakao da je nagrađena autorka u svom radu na "veoma izazovan kritičko-metodološki način prišla tumačenju književnog dela". Dodao je i to da je "istorija književnosti za Ahmetagićevu puna zakletvi, molitvenih formula, čarobnih trikova kojima se služi pripovedač u prvom licu", i dodao da "su trenuci ispovedanja prvi u nizu analiza tzv. psihološkog prostora od etičke egzistencije Avgustinovih ’Ispovesti’ do estetičke egzistencije opisane u romanu 'Štiler' Maksa Friša".
U jednom od razgovora povodom dobijanja ove značajne nagrade, Ahmetagić je istakla: „To je odnos pripovedača u prvom licu prema priči koju kazuje, a to podrazumeva i njegov odnos prema sebi, prema učesnicima događaja i samim događajima o kojima pripoveda. Nemoguće je odvojiti ispovednu priču o prošlosti od svojstava onoga ko je kazuje: pošto je jedini izvor informisanja, pripovedač u prvom licu manipuliše informacijama u skladu sa vlastitim psihološkim interesom i o tome ostavlja trag nizom nedoslednosti u svojoj priči. Po tom tragu, razobličavanjem manipulativih narativnih strategija, dospevam do dopunskog smisla priče, a u nekim slučajevima i do sasvim drugačijeg smisla priče od onog koji joj pripovedač daje“.
Sa autorkom na Trgu razgovara prof. dr Goran Radonjić, docent na Filološkom fakultetu u Nikšiću.
