Dejan Atanacković (Beograd, 1969) predaje više predmeta iz oblasti vizuelne umjetnosti i kulture na univerzitetskim programima u Firenci. Sarađuje sa firentinskim Muzejom prirodnih nauka na predmetu Body Archives, posvećenom istoriji predstava ljudskog tijela. Poslednjih godina vodi radionice zasnovane na dijalogu i saradnji studenata i psihijatrijskih pacijenata. Kao vizuelni umjetnik, od devedesetih realizuje samostalne izložbe i kustoske projekte. Dobitnik je NIN-ove nagrade za svoj prvi roman Luzitanija u izdanju kuće “Besna kobila” (2017).

U osvrtu na Atanackovićev rona je zapisano: “Vještom naracijom, nalik na postupke magičnog realizma, ironičnim stapanjem istorijskih činjenica i fikcije, kao i stvarnih i izmišljenih ličnosti, čitalac je vođen kroz kilometre raznovrsnih ambijenata: bolničke hodnike, apsurdne tunele Zapadnog fronta, balkanske šume, ulice Beograda, Njujorka, Beča, sve do oniričkih sala firentinskog Muzeja prirodnih nauka. Roman nudi bogat repertoar slika tijela, tjelesnosti, ljudskih i životinjskih, a struktura romana podsjeća na svojevrstan wunderkammer. Liniju vodilju romana čini i konstantni dijalog o odnosu pojmova razuma i ludila, sumnja u njihovu suprotnost, i uporedno definisanje ljudske gluposti koja se nazire u brojnim povodima i ishodima modernog doba”.

Sa autorom razgovor vode Stanka Stanojević, pjesnikinja i profesor književnosti, i dr Predrag Zenović, politikolog.