Riječ je o romansiranoj biografiji Budvanina Bogoboja Rucovića, “virtuoza pozorišne umjetnosti” – kako ga je nazvao pokojni Vlado Duletić. U svojoj relativno kratkoj glumačkoj karijeri, Rucović je ostvario vrhunske uloge na pozorišnoj sceni, a bavio se veoma uspješno režijom i prevodilaštvom. Njegove režije su se pamtile kao ostvarenja visokog stvaralačkog dometa, rafiniranog i modernističkog izraza. Za velika glumačka ostvarenje ordenom Svetog Save odlikovao ga je kralj Petar Karađorđević.
Recenzenti romana Intimna predstava su profesor dr Darko Antović i Maja Simonović.
U tekstu “Rehabilitacija i njeni demoni – zašto Bogoboj ”, Maja Simonović je između ostalog zabilježila: ” Ružica Vasić u svom pristupu Bogoboju Rucoviću pokazala je vještinu da se bavi čovjekom iznutra. Napokon je ova, decenijama nejasna figura, dobila obrise čovjeka i prestala da bude sjenka priča o njemu samome. Sedmo dijete, a prvi sin budvanskog paroha Gavrila Rucovića i majke Marije, sestre Stefana Mitrovog Ljubiše, rođeni Budvanin, potomak starih familija i rod kraljevske loze Petrovića prestaje biti samo zabilješka u faktografskim zapisima. Prestao je biti odjek svojih talenata, zapis o svom radu u teatru, trač o sopstvenim manama i nizu sporednih uloga. Jer Bogoboj Rucović je bio glumac. Moguće, jedan od prvih umjetnika koji su na ovim prostorima razumijevali glumu kao nešto više od puke zabave i lascivnog performansa. Sam je promišljao teatar i razumijevao teatar onda kada njegova teorija nije ni postojala. I nije on zaboravljen zato što je prezren. Njegovi savremenici nisu mogli ići u korak sa njim, a njegovi potomci i potonji teoretičari umjetnosti nisu znali šta da rade sa činjenicom o njegovom postojanju. Nije bio pisac, nije ostavio svjedočanstva o svom radu. Bio je glumac. Bavio se teatrom. Sve što je postigao ostalo je na tim daskama. I, kao što je duhu provincije teško nositi se sa apstrakcijom i istinom, tako djeluje nemoguće rehabilitovati energiju. Vrlo vješto, Ružica Vasić koristi podatke o njegovom privatnom životu, tračeve, zapise o njegovim uspjesima i neuspjesima i gradi karakter”.
U recenziji romana “Intimna predstava” prof.dr Darko Antović bilježi: “Ružica porijeklom nije iz Budve, ali dugo je živjela u Budvi, pa je i danas tu. Možda zato nije slučajno što se u ovom romanu drži neki principa koje je kao savjet piscima nudio jedan Budvanin Krsto Ivanović još u XVII vijeku. Doduše onda kada je živio u Veneciji i egzistirao kao poznati i slavljeni dramski pisac (i ovdje se potvrdila narodna mudrost da niko u svom selu nije bio prorok), ali sa jasnim principom i sugestijom piscima: „...dozvoljeno je unošenje izmjena u tokove neke istorije ili bajke, ali je u tome neophodna prava mjera. Ne bi trebalo narušiti načelo da neko opšte važeće saznanje ne treba olako mijenjati.“ Naravno Ružičine intervencije u Rucovićevu životnu priču su ovdje prisutne i očigledno su proizišle iz ženske vizure, ali tako se potpunije osvijetljava ova ličnost. Ovo je do sada nedostajalo i taj pristup treba pozdraviti.
Zato izražavam lično zadovoljstvo što se ovaj roman pojavio iz pera moje drage bivše studentkinje Ružice Vasić i smatram ga još jednim značajnim doprinosom da se ličnost ovog velikog umjetnika ne zaboravi“.
Roman „Intimna predstava“, koji je odmah po izlasku iz štampe promovisan na podgoričkom Sajmu knjiga, biće promovisan i u budvanskoj Biblioteci.
