„39 STEPENIKA“ prije svega prepoznajemo kao naziv crno-bijelog filma Alfreda Hičkoka iz 1935. godine. Britanski filmski institut proglasio ga je za četvrti najbolji britanski film svih vremena.
Priča o 39 stepenika starija je od filma. Roman ovog naziva napisao je Džon Baken, 1915. godine.
Patrik Barlou (poznat po „Nacionalnom teatru dva čovjeka iz Brenta“, koji je postao legenda u Velikoj Britaniji) napravio je pozorišnu adaptaciju romana Džona Bakena i filma Alfreda Hičkoka, više nego slobodno. Komad je doživio premijeru 2005. u Londonu. Tekst je 2007. dobio nagradu „Olivije“ za najbolju novu komediju i dvije nagrade „Toni“ 2008. Na Vest Endu u Londonu igra se godinama sa nesmanjenom pažnjom, a na Brodveju je trajao četiri godine sa više od 1200 predstava. Tekst je igran u Americi i Velikoj Britaniji, Hong Kongu, Meksiko Sitiju, Atini, Barseloni, Varšavi, Seulu, Buenos Airesu, Tel Avivu, Parizu, Montevideu, Štokholmu, Južnoj Koreji, Tampereu, Šangaju, Dubajiu, Ahenu, Nirnbergu...
Radnja komada je jednostavna: muškarac pokušava da pomogne ženi, agentu, kontraobaveštajcu. Kada agentkinja biva ubijena, on mora da se bori da spasi sebe i istovremeno pokuša da raskrinka grupu stranih špijuna koji žele da se domognu važne državne tajne.
„Parodija najčešće ukazuje na poslednje faze umiranja jedne ideje.“ Mislimo da je to misao koja je pratila Patrika Barloua kada je crno-bijeli triler Alfreda Hičkoka i napeti špijunski roman Džona Bakena pretvarao u duhovitu pozorišnu zabavu u kojoj četvoro glumaca igra sve likove iz romana i filma. Politički triler Patrik Barlou je preuzeo kao zaostavštinu naivne i čedne mladosti XX veka, koja polako postaje praistorija našeg XXI. Arhetipovi špijunskih zapleta, romantike i patriotizma toliko su se puta ponovili da su postali opšta mjesta. I uvijek nas iznenade, u drugoj formi ali sa istim pravilima igre. I ovog puta nas iznenađuju, u igri četiri virtuozna glumca (Viktor Savić, Anastasija Mandić, Goran Jevtić, Andrija Milošević) koji zajedno tumače četrdesetak različitih likova, a od svega nekoliko rekvizita formiraju mnogobrojne prostore, predmete i situacije. I zasmijavaju nas do suza.
