“Ljubišinu” nagradu Jančaru je uručila Milena Lubarda Marojević, direktorka JU “Grad teatar”.

"Sada kada se moje ime nekako povezalo sa tako velikim piscem Stefanom Mitrovim Ljubišom, kojeg sam, moram priznati, znao samo po imenu, jer davna su vremena kada smo se u zajedničkoj državi učili književnosti drugih naroda sa ovog prostora, onda sam odmah otišao u knjižnici i uzeo sve što je bilo moguće o njemu i njegovim djelima. Kad sam počep čitati jako me je privuklo, jer je Ljubišina književnost interesantna ne samo zbog vremena i istorijskih okolnosti u kojima su ljudi živjeli i o kojima on govori, nego i zbog same životne sudbine Ljubišine, koji je bio i pisar - pravnik opštinske uprave u Budvi, kasnije je postao poslanik u Beču, I to je bio politički dio njegovog života. Ali, najviše me je zaintrigirala njegova literature koja u središtu uvijek ima čovjeka i ljudske sudbine, poput priče kako voli Crnogorka, koja ima čudan naslov “Skočidjevojka”, i jedna je potresna, tragična drama o ljubavi koja je zabranjena, kao Šekspirov nekakav “Romeo i Julija”. To je Ljubiša vrlo snažno I emotivno napisao. I kada sam se vozio sa Skadarskog jezera dolje prema primorju, nekako mi je sve to, baš zbog Stefana Mitrova Ljubiše bilo poznato – vidio sam mjesto koje se zove Skočiđevojka, kraj sa imenom Drobni pjesci, koji isto nastupaju u njegovim tekstovima kao jedan mitološki crnogorski prostor na kojem su se odvijali sabori, a tematski, formalni okvir unutrašnji, ljudski, i način Ljubišinog pripovjedanja koji je vrlo jak, čine da budem izuzetno ponosan što je i moje ime, i moje skromno pisanje, sada povezano sa imenom velikog pisca Stefana Mitrova Ljubiše", kazaoa je Jančar.

Žiri u obrazloženju nagrade je naveo:
„Žiri za dodelu Nagrade “Stefan Mitrov Ljubiša” – koji čine Nadežda Čačinović, Slavica Perović i Mihajlo Pantić (predsednik) – na završnoj sednici održanoj 1. juna 2019. Godine jednoglasno je odlučio da je dobitnik te nagrade za 2018. Godinu romansijer, pripovedač, dramski pisac i esejist Drago Jančar (1948). Već odavno potvrđeni u matičnoj, slovenačkoj kulturnoj sredini, i u Evropi i svetu, kao inventivani inovativan autor, Drago Jančar i svojim novijim ostvarenjima osnažuje takav sud. U središtu njegovog obimnog, žanrovski razuđenog, tematski širokog i raznostranog opusa uvek je čovek, po pravilu zatečen i nesnađen u lavirintu sopstvene sudbine i huci istorije kojoj se opire, uprkos saznanju o nemoći, odnosno o neminovnosti kraja. Jančarevi romani, pripovetke i drame, praćene jasnom, samosvesnom esejističkom artikulacijom, uvek su dijalog sa epohom, sa širom slikom sveta, i uvek su aktivni odgovor dobu u kojem živimo. Često okrenute istoriji – od koje se jedino može naučiti da se iz nje ništa ne može naučiti – Jančarove pripovedne i scenske fikcije snažno se suprotstavljaju ideologiji apsurda koja je premrežila prošli književni vek; pisac po prirodi zapitanog mišljenja neizbežno konstatuje besmislenosti bezizglednost modernog sveta, ali se ne zaustavlja na tom saznanju. Naprotiv, on u samom pripovednom činu iznalazi smisao, on pripovedanjem osmišljava i iskupljuje taj i takav svet, suprotstavlja se beznađu, represiji, nasilju, zlu... Krećući se tankom granicom “između lepote i ljubavi i užasa i zločina”, i od “malih epizoda privatnih i javnih istorija” oblikujući narativne slike zamašne simboličke snage, Drago Jančar u svojim romanima (na primer: Podsmešljiva požuda, Te noći sam je video), pričama (Džojsov učenik) idramama („Veliki briljantni valček”) gradi istančane psihološke studije i društvene parabole, suočavajući tako čitaoca sa koliko individualnim toliko i opšte važećim životnim neizvesnostima, nastalim u sučeljavanju sa istorijom, politikom i enigmatičnom, nepredvidljivom, retko kad vedrom svakodnevicom. U kritici je već sa razlogom primećeno da: “Jančar na majstorski način predočava psihološke pozicije svojih junaka i njihove unutrašnje lomove, bilo zbog toga što su se našli usred novog iskustva, bilo zato što su s vlastitim iskustvom toliko nesaglasni da njihova stvarnost postaje nepodnošljiva. Ali on s jednakom pažnjom prati i samu dinamiku društva kojoj su podložni njegovijunaci”. (GojkoBožović) Pozdravljajući snagu i značaj umetnički oblikovane reči u vremenima koja se neskriveno trude u pokušaju da tu snagu i taj značaj poreknu, i saglašavajući se sa nagrađenim autorom, koji svojim delom svedoči uverenje “da je književnost jedna od onih tačaka na kojima možemo zasnovati smisao vlastitog života”, Žiri za dodelu Nagrade „Stefan Mitrov Ljubiša” čiji je osnivač Grad teatar – Budva, čestita Dragu Jančaru.