1. Bolje je umeti, snimljen 1960 godine, režirao ga je Vojislav Nanović. Glumili su Milena Dravić, Pavle Vujisić, Mija Aleksić, Dragan Laković i mnogi drugi. 

2. The Long Ships Vjerovatno najpoznatiji film iz šezdesetih, sniman u Crnoj Gori, bio je film Jacka Cardiffa sa proslavljenim Sidney Poitier i Richard Widmark, po kome je ponta, koja se nekada zvala Brijeg od Budve, nazvana Ričardova glava. Za potrebe snimanja Dugih brodova izgrađeno je drveno pristanište koje je polazilo ispred hotela “Avale”, i išlo nekih pedesetak metara u more. Betonska platforma i glava na njenom kraju, već tada je po Widmarku nazvana Ričardova glava, a kasnije se to ime prenijelo na čitavi prostor. Film koji je prikazivao sukob Mavara i Vikinga oko basnoslovno skupog zlatnog zvona, snimao se, osim Budve, i u Petrovcu, Ulcinju, te u Srbiji, u Požarevcu i Žarkovu. (Pogledajte video na dnu)

3. Pipi Duga Čarapa - na južnim morima 1970, švedski film o poznatoj junakinji, koja sa svojim prijateljima kreće u avanturu po južnim morima i na ostrvu Porto Pilus na juznom Pacifiku biva zarobljena od strane gusara, takođe je sniman u Budvi, u Starom gradu…

4. The Brothers Bloom 2008, u kojem glavne uloge tumače oskarovac  Adrien Brody i Rachel Weisz sniman je između ostalog u Petrovcu.

5. Gotovo je opštepoznata priča kako je 1988. godine, na kastingu za film The Dark Side of the Sun (Tamna strana Sunca) održanom u Hollywoodu, jugoslovenski režiser Božidar Bota Nikolić zapazio tada mladog i potpuno nepoznatog Brad Pitta.

Film je rađen na različitim lokacijama Crnogorskog primorja, od Ade Bojane do Kotora, a zasnovan je na prilično bizarnoj priči o mladom Amerikancu koji, uz pomoć oca, po crnogorskim gudurama traži lijek za svoju bolest pretjerane osjetljivosti na sjaj Sunca. Brad Pitt veći dio filma provodi na motoru, pod kožnom maskom preko čitave glave, i to mu je prva uloga na filmu uopšte. Glumica iz tog filma Gorica Popović sjeća se kako su Brada jurile Njemice koje su ljetovale u Crnoj Gori, te da, “kada je došao u Budvu, nije bio najsigurniji gdje je zalutao”.

Nikolić se često u medijima sjećao kako je Brad skakao od sreće nakon što je dobio ulogu, te da je, iako je jednu od uloga odigrala Sonja Savić, tada jedna od najseksipilnijih glumica Jugoslavije, uspio odoliti njenim čarima. Isticao je da Pitta pamti kao “divnog i opuštenog momka, početnika, sa vrlo profesionalanim odnosom prema poslu”, koji nije mogao da snima dok su ga gledali nudisti u kampu na Bojani.

Tih osamdesetih godina, kada niko mogao ni da pomisli kakva će zvijezda postati golobradi mladić, Nikolić je nagovorio Brada Pitta da skoči u more, ne bi li napravio nekoliko kadrova glumca i čuvenog delfina Joce, atrakcije bokokotorskog akvatorija.

Film Tamna strana Sunca, za koji je veseli momčić iz Amerike dobijao samo 1.000 dolara nedjeljno, u Jugoslaviji nikad nije prikazan, a nije ga bilo ni u bioskopima preko okeana. Poznato je jedino da postoji DvD izdanje filma, čiju je distribuciju, navodno, Brad Pitt htio da spriječi. 

6. Das blaue Meer und du 1959. njemački film sniman izmedju ostalog na Svetom Stefanu i Miločeru…

7. 1960. godine jedan od najupečatljivijih “trash” filmova B-produkcije sniman na Školju. Radi se o njemačkoj sci-fi/erotika/horror kombinaciji Ein Toter hing im Netz (preveden i kao: Užas na ostrvu pauka), koju je režirao Fritz Böttger, a u kojoj glumi sijaset starleta i poluglumaca, od kojih su najpoznatiji Alexander D'Arcy, Barbara Valentin i Rainer Brandt. 

Radnja filma je poprilično naivna, ali upečatljiva za ono vrijeme: na putu ka Singapuru, družina plesačica se, nakon avionske nesreće, našla na pustom ostrvu. Njihovo uživanje se prekida kada radioaktivni pauk ugrize menadžera i pretvori ga u dlakavo čudovište s tri očnjaka. Film je zbog golotinje najprije u SAD prikazan samo u kinima za odrasle pod nazivom It's Hot in Paradise, a tri godine kasnije, nakon što je “očišćen”, i u regularnim bioskopima.

8. Ljeta 2004. snimana je u Boki Kotorskoj drama Mathilde, hrvatsko-italijanske režiserke Nine Mimice, sa Jeremy Ironsom i Nutsom Kukhianidze u glavnim ulogama. Glume i hrvatski glumci Dejan Aćimović i Ksenija Marinković, srpski Miki Manojlović, Svetozar Cvetković i Lena Bogdanović, Slovenac Radko Polič... Za odabir Crne Gore “kriv” je izvršni producent Piero Amati, koji je izračunao da će ga snimanje filma, koje je trajalo oko dva mjeseca, koštati četiri puta manje nego u Hrvatskoj. 

Prva klapa “pala” je u Rafailovićima, a snimanje filma obavljeno je i na drugim atraktivnim lokacijama na Crnogorskom primorju. Tada je na Svetom Stefanu boravio Irons, pa su kadrovi sa snimanja obišli zemaljsku kuglu.

Zanimljivo je da je, šest godina kasnije, u Hrvatskoj objavljena knjiga Geraldine Beigbeder – Sponzori, utemeljena na događajima sa snimanja ovog filma. Kako bi izbjegla tužbe, Beigbeder je u romanu zadržala samo Ironsovo ime, dok je Nina Mimica postala Nella Bibica, a Miki Manojlović Niki Najlović. Samo snimanje je opisala kao „pranje novaca lokalnih mafijaša“, a pomenula je i čovjeka koga je nazvala „počasni predsjednik Crne Gore“ kao švercera cigareta. 

9. Glyanets (radni naslov Glamour) djelo je vrlo poznatog ruskog reditelja Andreya Konchalovskog, a ekranizovan je 2006. godine, pored ostalog, i ispred bedema Starog grada u Budvi i Vili “Montenegro” na Svetom Stefanu.

U ulozi djevojke koja dolazi u Moskvu da postane model je ruska glumica Yuliya Vysotskaya, a igraju Irina Rozanova, Aleksandr Domogarov, Aleksey Serebryakov, Efim Shifrin... Autor muzike za film je Eduard Artemyev, koji potpisuje soundtrack i za Solaris i Stalker.

10. Ne treba zaboraviti ni zaista velika glumačka imena koja su stigla u Crnu Goru kao dio ekipe američkog filma Savior (Spasitelj) iz 1998. godine. Glavne uloge u ovoj drami s tematikom rata na Balkanu, čiji je reditelj Predrag Antonijević, a producenti Oliver Stone i Janet Young, tumače Dennis Quaid i Nataša Ninković, a kratke role imaju i Stellan Skarsgård i Nastassja Kinski... Film je dobio nekoliko nagrada, među kojima i ona za glavnu žensku ulogu u Valensijenu, istu i u Sočiju, te priznanje “P.F.S” u SAD. Britanski “The Mirror” nazvao ga je jednim od “najhrabrijih, najrealističnijih filmova o ratu još od ‘Voda’”.

Poslednje scene filma su snimane baš na skakaonici

Slike su uzete sa različitih lokacija, a opisi filmova su preuzeti iz teksta Željka Milovića za "Monitor"