Prva na spisku je likvidacija nekada najperspektivnijeg opštinskog preduzeća „ Budva holding“, osnovano u „ vihoru“ zlatnog doba kuporodajne groznice, 2008.
Opština Budva je još početkom 2008. osnovala „Budva holding“, prvoj kompaniji takve vrste u Crnoj Gori, kojoj je dala na upravljanje tri miliona kvadrata svoje zemlje čija se vrijednost tadaprocjenjivala na više od 250 miliona eura. Samo nakon godinu, Opština je formirala i ćerku firmu Budva holding kompaniju „Adriatic holding“ kojoj je dala na upravljanje 10 atraktivnih parcela, vrijednosti oko 63 milion eura .
Nažalost, za punih šest godina „osim ugovora oko gradnje golf terena na brdu Spas, Budva holding, nije pronašla ni jednog strateškog partrnera sa kojim bi formirala zajedničku kompaniju. Ideja je bila da Opština sa svoje strane ulaže zemljište, a investitori grade hotelske kapacitete, čime bis e imovina lokalne uprave uvećala.
Ipak, takav san nikada nije postao java. Opština je prije dvije i po godine ugasila firmu „Adriatic holding“.
Jedina dobra činjenica je što firma nije napravila ni centa duga, a zemljište koje joj je dato na upravljanje nikada nije uknjiženo na „Budva holding“.
Po skraćenom postuku Opština će ugasiti i firmu Mediteran WTE, u kojoj ima svoje vlansištvo, nakon što je preuzela obavezu da izmiri 650 hiljada eura suosnivaču. Firma je inače, proteklih četiri godine gazdovala postrojenjem za desalinizaciju na rtu Zavala. Sumom od 650 hiljada eura, nakon što je prije više od deset mjeseci Skupština opštine dala zeleno svijetlo, otkupljen je i dug od 1.4 miliona eura, nagomilan na ime ispostavljenih računa za preuzimanje vode, kao i stornirano izdavanja računa za još dva miliona eura.
Time postrojenje je definitivno prešlo u vlasništvo gradskog Vodovoda. Priču o postrojenju za deslainizaciju, od samoga početka pratile su brojne kontroverze, započela je firma Montenegro osmoza, sa kojom je još davne 2008. gradski Vodovod zaključio, više nego nepovoljan ugovor. Upravo taj ugovor, nanio je višemilionsku štetu Opštini, jer su svake godine na ime toga pristizali računi, za bukvalno miminalno utrošenu vodu.
Iako postrojenje nikada nije konstatno tokom cijele godine bilo u funkciji, već praktično samo tokom kritičnih ljeta 2008. i 2009. i to u par navrata, kada je grada ostajao bez vode, računi su uredno pristizali na adresu gradskog vodovoda, što je na kraju rezultiralo i sudskim sporom. Međutim, krajem 2010. Odlukom SO , lokalna uprava postaje vlasnik 49 odsto kapitala u preduzeću, preuzimajući na sebe, garancije za kredit od 5.6 milion eura koji je uzela WTE Mediteran kod Hipo banke.
foto: Miloš Ćetković
