Petar Matović rođen je 1978. godine u Užicu, u Srbiji. Završio je studij srpske književnosti u Beogradu. Piše poeziju i eseje. Objavio je zbirke pjesama Kamerni komadi, Koferi Džima Džarmuša , Odakle dolaze dabrovi, Iz srećne republike i Ne hleb, već opijum – izbor i nove pjesme . Objavljuje u periodici: Polja, Letopis Matice srpske, Koraci, Beogradski književni časopis, Sarajevske sveske, Zarez, Književni magazin, Quorum, Fragile, Portret, The Café Review, Fantom slobode. Zastupljen je u više antologija, pjesme su mu prevedene na brojne strane jezike. Dobitnik je nagrade Trećeg trga za poeziju, a za zbirku Iz srećne republike osvojio je 2018. godine prestižnu nagradu “Branko Miljković”.

Vladimir Vukomanović Rastegorac u osvrtu zbirku “Kao eho na sonaru” ističe: “Iako su retko eksplicitno pomenuta, čini se da pesništvo Petra Matovića bitno određuju dva odsustva. Odsustvo oca utemeljuje dominantno raspoloženje kamernog dela njegovog opusa, dok se u osnovi sumorne slike naše savremenosti može naslutiti odsustvo Boga. Ako neko nekad zaželi da ispiše Uvod u melanholiju svakodnevice, Matovićevi stihovi biće mu pouzdan vodič: povlačenje, zatvorenost i pasivnost; prigušen intenzitet svetlosti i zvuka, košmari, psihosomatska mučnina – to su samo neke od težišnih tačaka njegovih pesama. U njima samoća deprimira – jer znači izostanak sagovornika; u njima samoća odmara – jer podrazumeva makar kratku izdvojenost iz besmislenog toka gomile. A ona traje u eksterijerima simulacije, u krilu brendova i birokratije, sterilnosti ofisa i korporativnih osmeha. Tako Matović gradi pretežno urbani, antiutopijski pejzaž današnjice, u kojoj se prožimaju neorgansko i organsko, realno i virtuelno. Iz nje je isključena samo transcendencija – i kad se dotiču Jezekilj ili Isus, Šmeman ili evharistija, dotiču se preobraženi pod pritiskom društvenog konteksta, sa gorkom setom, kao davna uspomena ili suštinska nemogućnost u tom kontekstu.”

Moderator večeri je Danka Ivanović, profesor, pjesnikinja, pisac i prevodilac.