Učesnici večeri su Zoran Hamović, osnivač, direktor i glavni urednik Izdavačkog preduzeća CLIO i predsjednik Udruženja profesionalnih izdavača Srbije, Ksenija Radulović, redovna profesorka FDU, urednica većeg broja stručnih i naučnih izdanja iz oblasti dramskih umjetnosti i autorka knjiga i Vojislav Voja Brajović, glumac i predsjednik Udruženja dramskih umetnika Srbije.
Prema riječima Beke Vučo jedan od razloga za nastanak knjige, uz one lične i emotivne, sigurno je “duboko poštovanje tog našeg savremenika, stvaranje potpune slike o umjetniku koji je uvek prisutan, tu sa nama, i oko nas. Čist, odgovoran i uspješan. Knjiga je koncipirana u osam poglavlja, koja predstavljaju Cvejićeve važne životne i profesionalne korake (napustio nas je zakoračivši u osmu deceniju), no nije hronološki građena, iako se to nije u potpunosti moglo izbeći. Takav koncept vodio nas je da autore tekstova i sjećanja nalazimo ne samo među bliskim saradnicima u oblasti kulture, ‘drugarima iz pozorišnog i umjetničkog sveta’, već i u njegovom privatnom okruženju, pre svega u porodici i među bliskim dugogodišnjim prijateljima. Pokušali smo, koliko je moguće, da knjigu oslobodimo patetike da u isto vreme unesemo nešto i od samog Cveje – njegov duh i šarm, poneku šalu, ali i odmerenost, eleganciju u izrazu i tonu, dostojanstvo, korektnost i pre svega jedan građanski duh. Kroz mnoštvo autorskih tekstova provejavaju i naznake vremena u kome je Cveja živio i stvarao - od dana informbirovske Jugoslavije kada je rođen, do građanskog posleratnog Beograda, preko Titove Jugoslavije i zlatnog doba socijalizma, do turbulentnih devedesetih i raspada Jugoslavije, ratova na Balkanu, pada diktatura, kratkih demokratskih uzleta i, najzad, do današnjeg stanja letargije, osećanja nemoći”.
Voja Brajović je nakon promocije knjige u JDP-u izjavio sledeće „Sjećanja su veoma bogata sa njim, s opet su i prolazna. Ovo je zaista velika knjiga, ali u nju nikako ne može sve da stane. Na prste jedne ruke ako mogu nabrojati one koji su me hrabrili i podržavali tokom karijere, a Cveja je tu bio na vrhu. Činili smo trio Dejan Mijač, Cveja i ja. Sada njih više nema, ostao sam samo ja, ali ni to vreme preostalo nije još dugo”.
Branko Cvejić bio je iskren i odan prijatelj i saradnik festivala „Grad teatar“ Budva. Svojim ulogama u festivalskim produkcijama i koprodukcijama, od „Navale“ Egona Savina, „Lažnog cara Šćepana Malog“, „Radovana III“ i „Višnjika“ Dejana Mijača, pa do „Aveti“ Andreja Nosova i „Jegorovog puta“ Vide Ognjenović, ostavio je nezaboravni umjetnički doprinos istoriji festivala. Tokom vremena poslovne saradnje sa Brankom Cvejićem iz vremena kada je vodio JDP, nastavljena je dobra praksa saradnje „Grada teatra“ sa jednom od najznačajnijih pozorišnih kuća regiona što je na Citadelu donijelo „Hamleta“ Dušana Jovanovića, jednu od najuspješnijih festivalskih koprodukcija. Višegodišnji glumački i producentski doprinos Branka Cvejića budvanskoj pozorišnoj priči prepoznao je i žiri koji je mu je za učinjeno 2011. godine dodijelio i nagradu „Grad teatar“.
