„Likovno stvaralaštvo Milijane Vujović kreće se između poetske fantastike, koja ima realne podsticaje i nadrealizma. Pejzaž se, kao inspirativno polazište, provlači Milijaninim slikarstvom, kao „razlog” za likovno istraživanje vizuelnih odnosa – boje i svjetla, perspektive i percepcije, materije i prostora. Koristi elemente prirode: travu, kamen, nebo, ono što predstavlja dio neodoljive ljepote mediteranskog podneblja u kojem stvara. Otuda su i njene vizije natopljene snažnom, magičnom svjetlošću, ponekad neobično obojenoj. Podloga ovakvoj imaginativnosti je Milijanin izvanredan crtež i mogućnost njenog preciznog bilježenja. Lirske vizije, čiji je elementarni nosilac imaginarna svjetlost, neosvojena ljepota crnogorskog reljefa i saglasje svih njegovih uzajamnih prožimanja, važna su komponenta jednog slojevitog slikarstva. Postavku u podgoričkoj Modernoj galeriji čine slike nastale u tehnikama ulje na platnu i akvarel, nastale tokom posljednje četiri godine. Često nazivan najplemenitijom slikarskom tehnikom, akvarel zahtijeva poseban senzibilitet, strpljenje i koncentraciju. Ova vodena tehnika pruža virtuoznost izraza i bogatstva boja. Važnu ulogu igra i kvalitet papira, kada njegova bjelina i tekstura, pod uticajem razlivanja vode, aktivno učestvuju u igri slučajnosti. Prozračnost i svježina pigmenta, razlivenost, intenzitet i širina poteza, svjetlost koja izbija iz lazurnosti, stapanje sa neislikanim akvarel papirom, doprinose da ova umjetnica izgrađuje potpuno osobenu lirsku poetiku. Ona sa lakoćom izliva na papir čudesan sjaj podneblja i dar sopstvene energije. Slikarka s jedne strane puni naša čula dajući nam sliko-priče o ambijentima svojeg podneblja, dok s druge strane zadire u strukturu svojih slika, postavljajući nove perspektive i gradeći prostorne odnose unutar čvrstog linijskog rastera. U ovim slikama nema pokrenutosti i dinamike, već neke melanholične nezaustavljenosti. Otuda i taj utisak bezvremenosti, metafizičkog osjećaja i sanjarske meditativnosti koji se provlači Milijaninim „magičnim pejzažima” – lirskim, ali ispražnjenim i pustim. Tu se iluzionistička svjetlost, iz pukotina kamena, kasetira u odjeljke odabranih kolorističkih monolita. Tako podijeljeno kompoziciono polje slike, koje se međusobno dinamizuje u različitim proporcionalnim vrijednostima, kolorističkim rasterima i rafiniranim poigravanjima tonske skale, nanovo se dijeli vertikalnim ili horizontalnim potezima i parcelisanim strukturama gesta. Gest je smiren višekratnim ponavljanjem nanošenjem boje, sa sve češćim procjepima bjeline, na koje se ponekada interveniše prodorom kontrasne mrlje manjeg poteza. Umjetnica koristi plavo-zelenu paletu uz akcente žute boje, dok za „opisivanje” kamena uzima sivkastu i crnu. Motiv je najčešće vezan za fragmente „realnog” pejzaža, koji je u detalju skoro veristički obrađivan. Način upotrebe kolorita (podslikavanje, lazuri) osvjetljenja, naglašen crtež i kompoziciona obrada, upućuju nas na obrasce klasičnog slikarstva. Dobro poznavanje slikarskog zanata, odličan crtački rukopis, te vješta materijalizacija zamišljenog, omogućavaju Milijani Vujović da duboki doživljaj crnogorskog podneblja i reljefa predstavi upečatljivo, posebno kada izuzetnom materijalizacijom „izvaja” detalj podižući ga na nivo simboličkog motiva. Specifičan tonski odnos svijetlog i tamnog, ukupne površine i naznačenog detalja, kao i svojevrsno filmsko zumiranje dijela objekta predmetne stvarnosti, koji zatim postaje glavni kompozicioni element, te zanimljiva korelacija linija i linijskih polja sa ukupnom površinom donose, u konačnom smislu, jedan vrlo precizan likovni, ali i lirski doživljaj. Trodimenzionalna prostorna kompozicija i sažeta vizuelna opservacija koju slikarka gradi sa osjetljivošću, daje ovim radovima utisak kontemplativne mirnoće u sklopu fantastičnog osjećanja svijeta i njegovog bezvremenog trajanja. Radi se o nešto složenijem pristupu perspektivi, u kojem je svjesno izostavljena naturalistička uslovljenost rakursa i predstave. Kao posljedica se javlja bitno veća sloboda i neuslovljenost motivom, dok smjene svjetla i sjenke stvaraju neočekivane ritmove. U novijim radovima, slikanih uljem na platnu, Milijana proširuje motiv, slikajući, pored kamena, stećke, koji predstavljaju izuzetno vrijednu istorijsku, umjetničku, ali i duhovnu baštinu Crne Gore. Na Milijaninim slikama nema ljudske figure, ali dodavanjem stećaka uz svoj uobičajeni motiv, kao da nas uvodi u jedan novi svijet, svijet tajni. Na stećcima se, između ostalog, simbolima sunca, mjeseca i zvijezda označava adoracija. U ovom slikarstvu, Milijana svoju posvećuje zavičajnoj prirodi.”
Milijana Vujović rođena je u Podgorici 14. 3. 1973. Akademiju likovnih umjetnosti završila je na Cetinju 1996. godine u klasi profesora Smaila Karaila, odsjek slikarstvo. Član je ULUCG od 1997. godine. Imala je više samostalnih i grupnih predstavljanja u zemlji i inostranstvu.
