Vladan Matijević je rođen 1962. godine u Čačku, u čijem predgrađu i danas živi. Osamnaest godina je radio u fabrici bazne hemije, a od 2005. zaposlen je u galeriji. Njegove prve pjesme objavljivane su u časopisima već početkom osamdesetih. Godine 1991. objavljuje zbirku pjesama Ne remeteći rasulo. Ubrzo počinje da piše i prozu i njegovo prvo prozno djelo je kratki roman Van kontrole izdat 1995. godine, a u novoj verziji je izašao 2013. godine. Potom slijede zbirka pjesama Samosvođenje, zbirke priča Prilično mrtvi i Pristaništa, drame Žilavi komadi, eseji Memoari, amnezije kao i romani R. C. Neminovno, Pisac izdaleka, Časovi radosti, Vrlo malo svetlosti i Pakrac. Većina knjiga je imala više izdanja, neki romani su prevedeni na francuski, engleski, njemački, španski, italijanski i makedonski jezik. Imao je sigurno blizu sto književnih promocija u Srbiji, najviše u Beogradu. Svoje stvaralaštvo je prezentovao i u Parizu, Beču, Frankfurtu, Lajpcigu, Budimpešti, Ramali, Krajovi, Ruseu… O stvaralaštvu Vladana Matijevića napisano je više od pedeset kritičkih tekstova, o njemu su snimljena dva dokumentarna televizijska filma autora Josipa Babela i Olgice Rakić. Radio Beograd Drugi program emitovao je njegovu radio-dramu Postvidovdanski boj u režiji Slađane Kilibarde.
Dobitnik je mnogobrojnih nagrada - Andrićeve nagrade 2000. godine za knjigu priča Prilično mrtvi; Ninove nagrade kritike 2003. godine za roman Pisac izdaleka; Nagrade Zlatni hit liber i Zlatni bestseler 2004. za roman Pisac izdaleka; Nagrade Meša Selimović 2010. godine za roman Vrlo malo svetlosti; Nagrade Borisav Stanković 2010. godine za roman Vrlo malo svetlosti; Nagrade Isidora Sekulić 2010. godine za roman Vrlo malo svetlosti; Nagrade Kočićevo pero i Kočićeva knjiga 2012. godine za knjigu eseja Memoari, amnezije; Nagrade Stevan Sremac i Danko Popović 2014. godine za knjigu priča Pristaništa.
U intervjuu u Dnevniku, Matijević je o svom romanu rekao sledeće: “Tеma romana jе svеprisutno nasiljе u društvu. Vijеsti iz crnе hronikе su postalе najvažnijе vijеsti u svim mеdijima, ljudi ih čitaju, slušaju i glеdaju, pritom nеmaju еmpatijе prеma žrtvama, niti začuđеnost količinom nasilja, ni zapitanost zašto sе svе to događa. Navikavaju sе na crnu hroniku, a navika jе opasna jеr anеstеzira um i od ljudi pravi robotе. Pasivno posmatranjе nasilja jе lošе skoro kao i nasilničko ponašanjе. Glavni junak mog romana jе trpio nasiljе od malih nogu, a čim jе dobio priliku, postao jе i on nasilan, izgubivši vid za granicu koja dijеli dobro od zla. Moj roman jе fikcija koja ima dosta toga zajеdničkog sa savrеmеnim društvom”.
Predsjednik žirija za nagradu “Beogradski pobednik”prof. dr Predrag Petrović za “Pakrac” kaže sledeće: “Kritički preispitujući moderno srpsko društvo ovaj roman hrabro, provokativno i precizno otvara pitanja zla, odgovornosti i moći na kraju dvadesetog i početkom dvadeset prvog veka. Poetički se nadovezujući na umjetničko iskustvo crnog talasa u srpskoj prozi i filmu, Vladan Matijević koristi grotesku i humor kako bi oblikovao višeznačnu i slojevitu viziju današnjeg Beograda. Suočavajući čitaoca sa različitim manifestacijama nasilja, pripovedač nas vodi ka spoznaji metafizičkog porekla i prirode zla”.
Moderator večeri je Vesna Trijić, književna kritičarka, književna istoričarka i bibliograf, ujedno i članica žirija za nagradu “Beogradski pobednik”.
