Autori tektova u monografiji su Ljiljana Zeković, mr Lucija Đurašković, Dragana Ivanović, Dragutin Vujanović, Žorž Budaj, Miro Glavurtić, Milan Coko Marović, dr Miodrag Kolarić, Đorđe Kadijević, Antun Karaman, Nikola Vujošević, Čedo Vuković, Olga Petrović, Stevan Luketić, Dragan Radovanović, Slobodan Bobo Mitrović, Mladen Lompar, Branka Bogavac, Ognjen Radulović, dr Miroslav Luketić, Ljubica Miljković, Petrica Duletić, mr Nela Savković Vukčević i Marija Ivanović. Recenzentkinje knjige su Ljiljana Zeković i Petrica Duletić, a grafički dizajn je radio Velimir Perunović.
Jovan Jovo Ivanović rođen je u Budvi, 22. oktobra 1932. godine u trgovačkoj porodici. Po završetku osnovnog obrazovanja u Budvi, jedno vrijeme je lutao i tražio oblast koja ga interesuje. Krenuo je u cetinjsku Gimnaziju, pa zatim se obreo u čuvenoj Umjetničkoj školi u Herceg Novom koja se duboko urezala u njegov život, kao i kasniji stvaralački rad. Zanimljivo je istaći, da je Ivanović u istoj školi diplomirao na odsjeku za vajarstvo kod prof. Draga Đurovića. Potom, odlazi u Beograd kod Mila Milunovića, što je značilo prekretnicu za njegov dalji umjetnički put, jer je od čuvenog slikara i profesora poprimio strast za slikanjem mora i svijeta koji njemu pripada. Poslije Beograda, usavršavao se u Francuskoj i Italiji, a studijsko putovanje imao je u Čehoslovačkoj. Prvu izložbu organizovao je u svom rodnom gradu 1964, u zgradi “Zeta filma” poslije koje je krenuo sa aktivnijim prezentacijama u Italiji, Austriji, Belgiji. Od 1964. član je ULUCG-a, od kada učestvuje na mnogim značajnim kolektivnim izložbama ovog Udruženja. Bio je aktivni učesnik Cetinjskog salona jugoslovenske umjetnosti “13 novembar” na Cetinju, na kojem je, 1974. godine dobio i nagradu. Više puta je učestvovao na čačanskom salonu “Nadežda Petrović’’.
Od prve izložbe, pa sve do današnjih dana, slavi ljepotu svoga drevnog grada jer je Budva bila i ostala prisutna u svim njegovim porama. Ljubav prema Budvi, nesebično je dokazao i kroz nastojanje da je poveže sa istinskim i pravim umjetničkim tokovima kroz utemeljenje Moderne galerije, koju je sa uspjehom vodio preko tri decenije. Kako je zapisala Olga Perović: “Jovo je u Galeriji radio na način onih uglednih crnogorskih stvaralaca koji su shvatili značaj stvaranja evropske kulturne klime u Crnoj Gori, dajući dosta svoje energije na kvalitetno uobličavanje institucije na uštrb svog ličnog umjetničkog rada.’’
Za kraj najave donosimo jedan od citata Jova Ivanovića: “Plava boja je iz prirode, ja ne mogu bez plave boje koja je glavna boja mog okruženja. Ja i ne pokušavam da naslikam snijeg kada se nađem na planini, jer mi nema ovog kolorita, nema mog plavog podneblja. To su sve plave nijanse koje postoje, tu je jedna riba na samoj obali koja je nemoćna, jer je izašla napolje. Tu su dva raka koja vode ljubav. To je život. Elementi prirode. Oblaci, ptice i ribe…Najmilije mi je gledati te promjene koje me inspirišu. Znači, u meni ima nešto što stanlo bilježi te promjene, u istom podneblju”.
