Žiri u sastavu: Miroslav Radonjić, direktor festivala „Sterijino pozorje“ Novi Sad, Aleš Novak, direktor festivala „Borštnikovo srečanje“ Maribor, Dino Mustafić, umjetnički direktor Međunarodnog teatarskog festivala MES Sarajevo, Milena Lubarda Marojević, direktorica festivala „Grad teatar“ Budva i Haris Pašović, direktor festivala „Sarajevofest - umjetnost i politika“ Sarajevo, donio je jednoglasnu odluku da prvu Nagradu „Hugo Klajn“ za rediteljsko životno djelo dodijeli Boru Draškoviću.
U obrazloženju Žirija se navodi: „Boro Drašković je diplomirao režiju na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju u Beogradu, u klasi prof. Huga Klajna. Od 1959. režira u Narodnom pozorištu u Sarajevu, a 1965. godine postaje stalni reditelj Jugoslovenskog dramskog pozorišta u Beogradu. U Sarajevu i Beogradu režira niz predstava, među kojima su i „Ćelava pjevačica“ od Joneska i „Prljave ruke“ od Sartra. Drašković se vinuo u vrh režije u Jugoslaviji u to vrijeme. 1969. njegova predstava „Kad su cvetale tikve“ od Dragoslava Mihajlovića, bila je vrh progresivnog teatra i rediteljski tour de force. Na zahtjev predsjednika SFRJ, Josipa Broza Tita i beogradskog Gradskog komiteta Saveza komunista Jugoslavije, uprava i glumci Jugoslovenskog dramskog pozorišta su skinuli tu predstavu s repertoara iz političkih razloga. Zbog te zabrane, Boro Drašković je odlučio da ne radi u pozorištu. Snimao je igrane i dokumentarne filmove i televizijske drame („Horoskop“; „Usijanje“; „Život je lep“; „Ubijanje kitova“; „Zapisi iz Kine“; „Kuhinja“ i mnoge druge); i pisao knjige o režiji („Promena“; „Lavirint“; „Paradoks o reditelju“ i mnoge druge). 1976. je bio suosnivač Katedre za Režiju na Akademiji umetnosti u Novom Sadu, gdje predaje do danas. Predavao je i na mnogim univerzitetima od Sarajeva do SAD-a, Indije, Kuvajta, Norveške… Na početku ovog milenijuma, Boro Drašković se vraća u pozorište predstavom „Antigona u Njujorku“ Janoša Glovackog, na festivalu „Grad teatar“ u Budvi. Režira takođe u pozorištima u Beogradu, Novom Sadu i Skoplju. Za svoj rad, Drašković je dobio veliki bro
ozorje“ Novi Sad; „Međunarodni teatarski festival MES“ Sarajevo; „Borštnikovo srečanje“ Maribor; „Grad teatar“ Budva i „Sarajevofest – umjetnost i politika“ Sarajevo ustanovili su Nagradu „Hugo Klajn“ za rediteljsko životno djelo. Hugo Klajn je bio multitalentovan i veoma uspješan reditelj, profesor i psihoanalitičar. Kao doktor i učenik Sigmunda Frojda, dao je veliki doprinos razvoju psihoterapije u tadašnjoj Jugoslaviji. Bio je stalni reditelj Narodnog pozorišta u Beogradu i profesor režije na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju u Beogradu. Pisac je je temeljne knjige rediteljske umjetnosti „Osnovni problemi režije.“
Žiri u sastavu: Miroslav Radonjić, direktor festivala „Sterijino pozorje“ Novi Sad, Aleš Novak, direktor festivala „Borštnikovo srečanje“ Maribor, Dino Mustafić, umjetnički direktor Međunarodnog teatarskog festivala MES Sarajevo, Milena Lubarda Marojević, direktorica festivala „Grad teatar“ Budva i Haris Pašović, direktor festivala „Sarajevofest - umjetnost i politika“ Sarajevo, donio je jednoglasnu odluku da prvu Nagradu „Hugo Klajn“ za rediteljsko životno djelo dodijeli Boru Draškoviću.
U obrazloženju Žirija se navodi: „Boro Drašković je diplomirao režiju na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju u Beogradu, u klasi prof. Huga Klajna. Od 1959. režira u Narodnom pozorištu u Sarajevu, a 1965. godine postaje stalni reditelj Jugoslovenskog dramskog pozorišta u Beogradu. U Sarajevu i Beogradu režira niz predstava, među kojima su i „Ćelava pjevačica“ od Joneska i „Prljave ruke“ od Sartra. Drašković se vinuo u vrh režije u Jugoslaviji u to vrijeme. 1969. njegova predstava „Kad su cvetale tikve“ od Dragoslava Mihajlovića, bila je vrh progresivnog teatra i rediteljski tour de force. Na zahtjev predsjednika SFRJ, Josipa Broza Tita i beogradskog Gradskog komiteta Saveza komunista Jugoslavije, uprava i glumci Jugoslovenskog dramskog pozorišta su skinuli tu predstavu s repertoara iz političkih razloga. Zbog te zabrane, Boro Drašković je odlučio da ne radi u pozorištu. Snimao je igrane i dokumentarne filmove i televizijske drame („Horoskop“; „Usijanje“; „Život je lep“; „Ubijanje kitova“; „Zapisi iz Kine“; „Kuhinja“ i mnoge druge); i pisao knjige o režiji („Promena“; „Lavirint“; „Paradoks o reditelju“ i mnoge druge). 1976. je bio suosnivač Katedre za Režiju na Akademiji umetnosti u Novom Sadu, gdje predaje do danas. Predavao je i na mnogim univerzitetima od Sarajeva do SAD-a, Indije, Kuvajta, Norveške… Na početku ovog milenijuma, Boro Drašković se vraća u pozorište predstavom „Antigona u Njujorku“ Janoša Glovackog, na festivalu „Grad teatar“ u Budvi. Režira takođe u pozorištima u Beogradu, Novom Sadu i Skoplju. Za svoj rad, Drašković je dobio veliki broj nagrada. Boro Drašković je dao nemjerljivo veliki doprinos evropskoj režiji. Kroz svoj umjetnički i pedagoški rad i kroz svoje pisanje, Drašković je značajno unaprijedio, modernizovao i inspirisao režiju u 20. i 21. vijeku. Nagrada „Hugo Klajn“ je priznanje koje odražava zahvalnost i divljenje mnogih umjetnika, direktora pozorišta i festivala, filmskih producenata i brojnih gledalaca za dugogodišnji briljantni rediteljski rad Bore Draškovića.“
Nagrada „Hugo Klajn“ dodjeljena je Boru Draškoviću na ceremoniji zatvaranja 65. Sterijinog pozorja, 4. oktobra u Novom Sadu.
