Sergej Vasiljevič Rahmanjinov ruski kompozitor, pijanista i dirigent (Oneg, Novgorodska gubernija, 1. april 1873 – Beverli Hils, SAD, 28. mart 1943). Studirao je klavir na Petrogradskom konzervatorijumu, zatim na Moskovskom konzervatorijumu klavir (Nikolaj Sergejevič Zverev, Aleksandar Iljič Ziloti) i kompoziciju (S.I. Tanjejev, Anatolij Stepanovič Arenski). Karijeru pijaniste započeo je 1892. godine, a 1897. je debitovao kao dirigent u privatnoj operskoj kući Save Ivanoviča Mamontova u Moskvi. U sezoni 1897–98. a 1899. prvi put je gostovao kao pijanista, dirigent i kompozitor u inostranstvu, u Londonu na koncertu Filharmonijskog društva. Kao dirigent u Boljšoj teatru u Moskvi (1904–06), posebnu pažnju posvetio je izvođenju ruskog operskog repertoara. Godine 1906–09. živio je u Drezdenu, a poslije turneje po SAD vratio se u Rusiju 1910. gde je dirigovao filharmonijskim koncertima (1911–13), sarađivao u Ruskom muzičkom društvu i Ruskom muzičkom izdavačkom preduzeću, organizovao koncerte u Rusiji i evropskim centrima. Nakon izbijanja Oktobarske revolucije, napustio je Rusiju, živio u skandinavskim zemljama i Parizu, a 1918. se nastanio u SAD i nastavio karijeru virtuoza pijaniste. Kao pijanista i dirigent sa izvanrednom sposobnošću pamćenja muzike, Rahmanjinov je insistirao na tehnički visoko prefinjenoj i izražajno suptilnoj interpretaciji. NJegov kompozitorski opus od stotinak djela zasnovan je na romantičarskoj tradiciji, izrazito lirskog karaktera, a najuspješnija su djela iz oblasti klavirske muzike i solo pjesama. Drugi (1900–01) i Treći klavirski koncert (1909), i Rapsodija na Paganinijevu temu (1934) spadaju među najpopularnije i najčešće izvođene komade na klavirskom koncertnom repertoaru. Danas se smatra jednim od najvažnijih kompozitora 20. vijeka i jednim od najuticajnijih pijanista u istoriji muzike.