Ovakav namet građanima Budve je nezapamćen i dovodi ih u neravnopravni položaj u odnosu na sve druge građane u Crnoj Gori, bez ikakvog pravnog osnova i utemeljenja. Imajući u vidu da gradski vodovod opslužuje ukupno 25.000 vodomjera, samo na osnovu sporne distributivne naknade po vodomjeru obezbijediće se mjesečno 175.000 eura, odnosno na godišnjem nivou oko 2,1 milion eura. Ove godine, na ime naknade po osnovu ugovora, lokalna uprava treba da izmiri prvu ratu od 6,5 miliona eura, što je njen udio u projektu gradnje otpadnih voda, a novac od gotovo od tri miliona eura biće obezbijeđen upravo kroz naknadu računa za vodu i kanalizacione usluge za dvadeset i pet hiljada potrošača.
U ovim novim uslovima, koji su nepodnošljivi i apsolutno neodrživi, cijena vode u Budvi je premašila cijenu vode koje se naplaćuje u evropskim metropolama. Na primjer, u Milanu se plaća 0,40 eura, u Atini 0,78, u Lisabonu 0,85, u Madridu 0.99 i u Londonu 1.63 eura po kubnom metru. Samo dva grada u Evropi plaćaju skuplju vodu od građana Budve – Pariz 2,16 eura i Minhen 2,26 eura po kubnom metru. Nepotrebno je isticati razlike koje postoje u standardu i primanjima u ovim evropskim gradovima u odnosu na Budvu.
Uz ovo, građani Crne Gore plaćaju daleko jeftiniju vodu od građana Budve. (U Andrijevici je cijena kubika vode 0.14 €, u Baru 0,80 €, u Branama 0.22 €, u Bijelom Polju 0.36 €, u Danilovgradu 0.57 €, u Žabljaku 0.41 €, u Kolašinu 0.49 €, u Kotoru 1.66 €, u Mojkovcu 0.35 €, u Nikšiću 0.35 €, u Plavu 0.20 €, u Pljevljima 0.20 €, u Podgorici 0.40 €, u Tivtu 0.80 €, u Ulcinju 0.77 €, u Herceg Novom 1.05 € - s tim da je ovom slučajucijena vode uslovljena plaćanjem dažbina za trasnport-transfer kroz Hrvatsku - i u Šavniku 0.12 €). Niti u jednom gradu u Crnoj Gori, pored znatno nižih cijena vode građani ne plaćaju distributivnu naknadu u visini od 8.09 eura, na što su građani budvanske opštine prinuđeni spornom opštinskom odlukom.
Da li je lokalni parlament imao u vidu činjenicu materijalni položaj građana Budve ili je samo „demokratskom većinom“ donio ovakvu odluku, ne vodeći računa o interesima građana koje predstavlja i čije interese treba da zastupa? Takođe, ovakav potez direktno je u suprotnosti sa namjerom Vlade Crne Gore o poboljšanju poslovnog ambijenta u našoj državi. Da li su donosioci odluke imali u vidu koliko će ona uticati na povećanje cijena svih usluga u oblasti turizma na teritoriji opštine Budva? Da li su razmislili koliki će novi teret ovakva odluka stvoriti za hotelijere i za vlasnike restorana i drugih ugostiteljskih objekata? Kao primjer novonastale situacije navodimo račune za vodu pojedninih hotela, čiji su mjesečni računi sa 9.000 narasli na 16.000 eura, ili npr. račune za septembar mjesec za određene restorane, čiji je račun sa 850 skočio na preko 2.100 eura.
Takođe je neshvatljiva i brzina donošenja ovakve odluke, kao i njeno stupanje na snagu, jer je predmetna odluka donijeta na sjednici Skupštine Opštine stupila na snagu danom donošenja, tj. prije objavljivanja u Službenom listu. Vladajuća većina u lokalnom parlamentu ovu odluku pravda činjenicom da je sama preuzela obaveze u dijelu finansiranja izgradnje sistema za prečišćavanje lokalnih voda (što se, naravno, niti smije, niti može podrazumijevati), tako što će tu obavezu plaćati, tj. platiti građani. Da apsurd ove odluke bude veći, ona se primjenjuje na teritoriji cijele opštine Budva - iako sistem za prečišćavanje otpadnih voda nije pokrio cjelokupnu teritoriju Opštine, tako da građani koji žive na potezu od Reževića do Buljarica plaćaju nešto što im se ne daje kao usluga (!?), jer pumpne stanice u tom dijelu budvanske opštine još nijesu izgrađene, već je samo najavljeno da će se od novembra početi sa izgradnjom novog postrojenja u Buljarici.
Dobro bi bilo da opština Budva stavi na uvid široj javnosti ugovor sa austrijskom firmom WTE, kako bi svi bili upoznati koje je sve obaveze opština Budva preuzela ovim ugovorom i zbog čega i kako te obaveze moraju plaćati građani Budve, kako bi građani mogli da zauzmu dalji stav i možda pokrenutii tužbu kojom će tražiti utvrđivanje ništavnosti svih zaključenih ugovora.
