Milan Knežević je crnogorski i srpski književnik i političar. Predsjednik je Demokratske narodne partije Crne Gore (DNP), te jedan od lidera političkog saveza Demokratski front. Rođen je 29. marta 1980.
godine u Podgorici. Živi i radi u rodnom gradu. Književnošću je počeo da se bavi još kao srednjoškolac, a do 2021. godine objavio je šest zbirki pjesama i roman „Obala nesanice“. Milan Knežević je u
Podgorici završio osnovnu i srednju školu. Diplomirao je srpski jezik i južnoslovensku književnost na Fiozofskom fakultetu Univerziteta u Nikšiću. Govori ruski i engleski jezik. Još tokom srednje škole
počeo je da piše pjesme. Proglašen je za najboljeg mladog pjesnika 1997. godine po izboru Radija Crne Gore i Biblioteke „Radosav LJumović“. Neke od njegovih pjesama su se našle u zbirci „Dan poslije budućnosti“ koja je objavljena 1999. godine. Prvu zbirku pjesama Knežević je objavio 2007. godine pod naslovom „Deponija snova“. Neke od pjesama našle su se u zbirci „Predio u praskozorje“ iz 2008. godine, te antologiji „Van kutije“ koja je objavljena 2009. godine. Knežević je 2011. godine objavio drugu zbirku pjesama pod nazivom „Avlija bivših“, a tri godine kasnije se u prodaji pojavila njegova knjiga „Dnevnik sitnih grehova“. Polovinom aprila 2016. godine objavio je svoju četvrtu zbirku pjesama pod nazivom „Elektronska identifikacija birča“. Tokom 2017. i 2018. godine Knežević je promovisao svoju petu zbirku pjesama „Nijemi dijalozi“, a tri godine kasnije se u knjižarama pojavila i šesta zbirka koja nosi naziv „Robijaški refreni“. Izdavačka kuća „Štampar Makarije“ je 2021. godine objavila Kneževićev prvi roman „Obala Nesanice“. Premda je radnju izmjestio iz Crne Gore, svakom čitaocu je jasno da je na satiričan način oslikao političku i društvenu stvarnost zemlje u kojoj živi. Knežević se u dosadašnjoj karijeri bavio i pozorišnom režijom. Član je Udruženja književnika Crne Gore. Krajem avgusta 2021. godine dobio je nagradu „Velika Gramata“ Književnog društva Kosova i Metohije. Riječ je o priznanju za književno stvaralaštvo, očuvanje srpskog jezika i kulture koje to Društvo tradicionalno dodjeljuje stvaraocima srpskog govornog područja.

U svom Pogovoru na zadnjoj korici romana ugledni kritičar Želidrag Nikčević ističe “ekstremni i bespoštedni humor” autora, uz zaključak da “ni uz najbolju, to jest, najgoru volju, čitalac ovih vrtoglavih stranica više ne može razlikovati briljantnu parodiju od tragikomične stvarnosti”. Kritičar poredi Milana Kneževića s velikim Miodragom Bulatovićem, “majstorom antiutopije, cinizma i demontaže lažnih idola”, i s punim pravom zaključuje: “Milan Knežević u novim okolnostima veličanstveno obnavlja taj sveobuhvatni rušiteljski manevar – darujući nam knjigu koja svjedoči o svakodnevnom masovnom posrnuću, a istovremeno budi i gradi duh slobodarskog otpora. Duh superiorne, nesputane i plemenite fantazije.”