Radojčić je rođen 1963. u Somboru.  Diplomirao je i doktorirao na Filozofskom fakultetu u Beogradu, a magistrirao na Filološkom fakultetu. Predaje Filozofiju umjetnosti na Fakultetu likovnih umetnosti u Beogradu. Živi u Somboru i Beogradu.
Objavio je zbirke pjesama: Uzalud snovi (1985), Kamerna muzika (1991), Amerika i druge pesme (1994), Elegije, nokturna, etide (2001), Četiri godišnja doba (2004), Cyber zen (2013), Duge i kratke pesme (2015), To mora da sam takođe ja (2020) i Za vatru nadležna je duša (2022); teorijske knjige: Ništa i prah. Antropološki pesimizam Sterijinog ’Davorja’ (2006), Stapanje horizonata. Pesništvo i interpretacija pesništva u filozofskoj hermeneutici (2010), Razumevanje i zbivanje. Osnovni činioci hermeneutičkog iskustva (2011), Uvod u filozofiju umetnosti (2014) i Umetnost i stvarnost (2021); zbirke ogleda i kritika: Providni anđeli (2003), Poezija, vreme buduće (2003), Reč posle (2015), Jedna pesma (2016), Slike i rečenice (2017), Za svetlom iz očeve kolibe (2018) i Ogledalo na pijaci Bajloni (2019). Radojčić je i prevodilac sa njemačkog jezika, sa prevodima sledećih djela: H. G. Gadamer, Pohvala teoriji (1996), H. G. Gadamer, Filozofija i poezija (2002), V. Diltaj, Doživljaj i pesništvo (2004), R. Zafranski, Zlo ili drama slobode (2005), E. Jinger, Droge i opijenost (2007), H. G. Gadamer, Ko sam ja i ko si ti (2010), H. Kajzerling, Južnoameričke meditacije (2015), L. A. Salome, Fridrih Niče u svojim delima (2017), H. H. Binsvanger, Novac i magija (2018), V. Vajblinger, Život, pesništvo i ludilo Fridriha Helderlina (2020), V. Ajlenberger, Vreme čarobnjaka (2020) i V. Ajlenberger, Vatra slobode (2021). Priredio je antologiju novijeg srpskog pjesništva Senke i njihovi predmeti (2021).
Dobio je najznačajnije nagrade u Srbiji za cjelokupno pjesničko djelo – Disovu i nagradu „Desanka Maksimović“, kao i najugledniju nagradu za pojedinačnu knjigu pjesama – Zmajevu. Za poeziju je takođe dobio nagrade „Branko Ćopić“, „Đura Jakšić“, Pečat Varoši Sremskokarlovačke, „Venac Laze Kostića“ i „Lenkin prsten“. Za književnu kritiku dobio je nagradu „Milan Bogdanović“. Žiri koji mu je dodijelio nagradu “Desanka Maksimović” u obrazloženju je naveo da je: “Radojčić pjesnik koji je autentičnim pjesničkim opusom uspješno sintetizovao filozofska znanja, sveopštu eruduciju i jednostavnost pesničkog izraza”, kao i to da njegova poezija: “predstavlja liniju srpske poezije usmjerene na tradiciju pjesništva, sofisticiran iskaz i originalnost oslonjenu na lično iskustvo, čime je dao poseban doprinos razvoju srpske poezije.”

Poezija i esejistika mu je prevođena na engleski, njemački, španski, poljski, slovački, mađarski, makedonski i slovenački jezik.
Moderator večeri je mr Milorad Durutović, profesor srpskog jezika i književnosti, književni kritičar i teoretičar i pjesnik.