U fokusu su bile malverzacije u vezi sa prodajom zemljišta u selu Prijevor nakon koje je uslijedilo sporno rešenje vlade i kojim je odobrena razmjena tog zamljišta za parcelu Crvena glavica. Komplikovane procedure i unaprijed razrađeno šematiozovano djelovanje u ovom slučaju doveli su do toga da Budva potencijano izgubi nekoliko miliona eura.

Naime, kompanija Imobilija Branka Čupića, koji se u medijima nekoliko puta pojavljivao na stranama crne hronike, kupila je u mjestu Crvena glavica preko puta Svetog Stefana 2001. godine plac za 1,1 milion dem.

Riječ je o jednom od najljepših komada crnogorske obale, a indikativno je i da je isti taj privrednik godinu dana ranije nelikvidnoj opštini Budva pozajmio 250 hiljada maraka, što je kasnije odbijeno od cijene zemljišta na Crvenoj glavici.

Firma Mega promet Miodraga Mitrovića 2010 dobila je 8100 m2 na Crvenoj glavici po povlašćenoj cijeni bez licitacije, razmjenom uz saglasnost vlade. Povezani slučaj desio se kada je NVO AMD Budva 2008. godine kod opštine Budva inicirala prodaju parcele u selu Prijevor. Odlučeno je da se zemlja proda i održana je fiktivna licitacija na kojoj su učestvovale tri povezane firme, a pobijedila je AMD Budva. Katastarska komisija na čelu sa Mirjanom Marović tada je kvadratni metar procijenila na 45 eura dok je na licitaciji dostigao cijenu od svega 50 eura.

Nakon kupovine zemljišta AMD Budva je uplatila samo garancije, a rokovi za uplaćivanje sredstava su produžavani dok ova NVO nije pronašla drugog kupca – Mega promet. Do 2010. godine AMD Budva je uplatila 10 odsto cijene Zavodu za izgradnju Budva, čiji je vlasnik Stevica Dragović jedan od osnivača AMD Budva. Čak i prije nego što je plac postao vlasništvo ove NVO ona je jedan dio rentirala Milošu Maroviću, odnosno njegovoj firmi Smart it.

Seljanima koji su kasnije tražili da im opština napravi put i obezbijedi parking, zemlja u istom selu je procijenjena na više do 150 eura. Kasnije se ispostavilo i da dio zemlje koja je prodata AMD Budvi pripada porodici Kovačević, kojima je i plaćena cijena od 150 eura za izgradnju parkinga, a cijenu toga ugovora sada plaćaju građani iz budžeta.

Da su u opštini znali da je zemlja privatno vlasništvo govori i podatak da su satanku na kojem je odlučeno da se zemlja proda prisustvovli predstavnici porodice Kovačević, a pečat na dokumentu je ostavio i tadašnji podresjednik opštine Lazar Rađenović.

Na kraju se došlo do toga da su povezani vlasnici firmi sredstva umjesto u budžet Budve praktično uplaćivali na svoje račune, prebijajući na taj način navodne dugove.

Gostujući u emisiji, tadašnji zvaničnici opštine Budva Lazar Rađenović i Aleksandar Tičić, dali su odgovore kojima se nisu predstavili kao valjani sagovornici od kojih se mogu očekivati, ako ništa drugo, odlučni odgovori. Tičić je uporno ponavljao da on kao menadžer nije morao da bude upoznat sa svim poslovima u opštini, čak ni kada su sporne poslovne ugovore sklapali njegov rođeni brat i kum, dok je Rađenović kazao da se ne sjeća dokumenta koji je potpisao, a potom kazao i da ima poseban razlog da to ne komentariše. Pitanje nije ponovljeno pa smo ostali uskraćeni za ta saznanja.

Tadašni ministar finansija Igor Lukšić takođe se odzavao pozivu da gostuje u emisiji, ali je javnost i u njegovim odgovorima ostala uskraćena za najbitnije informacije. Kao i Rađenović i  on je morao da se podsjeća dokumenata koja je potpisao. Toliko o odgovornosti.

Ili još malo o tome. Svi sagovornici autora emisije saglasni su u ocjeni da je zemljište koje nije urbanizovano prodavano kako bi se privukli investitori, ili vratili dugovi koje je Budva, i pored toga, samo povećavala. Tu je još jedan biser Rađenovića koji je kazao da je „teško pristupiti ozbiljnom ugovoru ukoliko investitoru ponudite gotovo plansko rešenje“. Ta „ozbiljnost“ je dovela do toga da u 90 odsto slučajeva investitori nisu pristupili ostvarivanju plana investicija iako su namjene zemljišta mijenjane po njihovim željama. Odgovarajući na pitanje zašto su placevi prodavani kao neurbanizovani, kad im se nakon urbanizacije višestruko uvećava vrijednost Tičić je samo kazao – Takva je bila odluka.

Rađenović i Tičić nisu željeli da govore o prodaji zemljišta na Košljunu kako ne bi ugrozili postupak koji se u tom slučaju protiv njih dvojice vodi pred sudom.

Ni nakon druge epizode emisije nije bilo očekivanih rekacija, osim poziva polsanice Pozitivne Crne Gore, Azre Jasavić tužiocu da ispita navode iz emisije.

Jasavić je pozvala menadžment RTCG da kompletan serijal „Mehanizam – obećana zemlja“ dostavi tužilaštvu. Poslanica je kazala da od Vrhovbog državnog tužioca, VDT, očekuje da proširi istragu i na druge opštine i biznismene koji nijesu pomenuti u serijalu, kao i na političare vlasti i opozicije.

- Veoma je važno da VDT utvrdi veze između svih tih ljudi, i da se provjere sve kvazi-licitacije i neposredne pogodbe – poručila je Jasavić.

Prema njenom mišljenju šema prodaje zemljišta u bescjenje je očigledna, te da su političari takozvanim investitorima omogućavali da kupuju zemljište na atraktivnim lokacijama organizovanjem namještenih licitacija, ili se u najgorem slučaju išlo na neposredne pogodbe.

- Svi oni koji su enormno uvećali svoje bogatstvo u posljednjih 20-ak godina, naročito od 2002. godine, moraju doći pod ozbiljnu lupu tužilaštva, jer se mora utvrditi porijeklo njihovog novca – zaključila je Jasavić.

Nakon ovoga čeka se još reakcija tužilatva, ali i ostalih nadležnih institucija. (kliker.tv)